ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Το θέατρο Πήγασος εμπλουτίζει διαρκώς τον αρχαιολογικό χώρο των Λειβήθρων παρουσιάζοντας μια σύγχρονη κωμωδία για την κατάσταση του κόσμου
του Αντώνη Κάλφα
Μια θαυμάσια φωτογραφία του Σάββα Τσιλιγγιρίδη (1957). Αρχείο Σπύρου Τσιλιγκιρίδη
ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
του Αντώνη Κάλφα
Α΄ μέρος
Τα διακόσια χρόνια από την απελευθέρωση (1821-2021) θα έπρεπε να αξιοποιηθούν δημιουργικά και στην Πιερία: διαθέτουμε μια καλή ομάδα επιστημόνων—κυρίως αυτήν που οργανώνει τα συνέδρια της Εστίας Πιερίδων Μουσών— η οποία θα μπορούσε να αναλάβει με την συνδρομή και της τοπικής αυτοδιοίκησης (η οποία εν προκειμένω καθεύδει) την έκδοση για παράδειγμα βιβλίων, μελετών, τεκμηρίων και αρχείων με σκοπό την όσο το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση και εμβάθυνση σε αυτήν την περίοδο.
του Αντώνη Κάλφα
Στον Σάκη Κουρουζίδη, οικοβιβλιογράφο, συλλέκτη, εκδότη και διευθυντή τής Ευωνύμου Οικολογικής Βιβλιοθήκης που βρίσκεται στην Αθήνα χρωστάμε ένα καταπληκτικό βιβλίο που εκδόθηκε πριν από είκοσι χρόνια: Σάκης Κουρουζίδης, (επιμ.), Όλυμπος. Κείμενα και εικόνες δύο αιώνων, Πιερική Αναπτυξιακή ΑΕ, Κατερίνη 2001. Το βιβλίο εξέδωσε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Πιερίας επί θητείας Γιώργου Παπαστεργίου και αποτελεί επί του παρόντος μοναδικό τόμο εντός του οποίου διακινείται όλη σχεδόν η γνώση μας γύρω από τον Όλυμπο.
το πολεοδομικό συγκρότημα της Κατερίνης ήταν το τέταρτο αστικό κέντρο της Μακεδονίας, μετά τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα και τις Σέρρες και το δωδέκατο της Ελλάδας
του Αντώνη Κάλφα
Γράφει ο ιστορικός του ΑΠΘ Αλέξανδρος Δάγκας: «Η κώμη Αικατερίνη [Κατερίνη] έφθασε από 6.540 κατοίκους το 1920 στους 29.166 το 1951, για να καταλήξει, το 1961, στο τέταρτο αστικό κέντρο της Μακεδονίας (μετά τη Θεσσαλονίκη, Καβάλα και Σέρρες) και δωδέκατο της Ελλάδας».
Τεκές του Αμπντουλάχ Πασά, η κρήνη | Τεκές του Αμπντουλάχ Πασά, το Μαυσωλείο
του Αντώνη Κάλφα
Ο ταγματάρχης του υπουργείου Στρατιωτικών Νικόλαος Θ. Σχινάς, στις εκδεδομένες το 1886 οδοιπορικές του σημειώσεις, περιγράφει ως εξής την Κατερίνη: «Κείται επί πεδιάδος ανοικτής, και απέχει δύο ώρας των υπωρειών του Ολύμπου και μίαν της θαλάσσης, είναι δ’ ευπρόσβλητος από τις εκ του Πλαταμώνος οδού και είναι έδρα Μουδίρου, ήτοι Επάρχου. Κατά το πλείστον ανήκει τοις Οθωμανοίς Γιουσούφ-εφέντη και Αρήφ-έφέντη. Οικείται δε υπό 70 οικογενειών Οθωμανών εκ Λάλα, Ευβοίας καί Γρεβενών. 70 οικογενειών Αθιγγάνων, χαλκέων και υπηρετών. 100 οικογενειών Κιρκασίων, πέριξ της πόλεως οικουσών, μετοίκων εκ του επί των ΒΑ. κλιτύων του Ολύμπου χωρίου Τόχοβας∙ ούτοι εισί ζευγίται και άγριοι. 220 οικογενειών χριστιανών καλλιεργητών των κτημάτων. Επομένως ο πληθυσμός ανέρχεται εις 1800 χριστιανούς καί 1200 Οθωμανούς, προς δε τούτοις και έτεραι 130 οικογένειαι παραχειμάζουσι, κατερχόμεναι εκ των χωρίων της Μακεδονίας Σαμαρίνας, Αβδέλλας, Σμίξης και Γρεβενών».
Η Κατερίνη την εποχή της δημοσίευσης του άρθρου «Στα δάση της Κατερίνης» στο περιοδικό «Κυνηγετικά Νέα» (1936).
Μια κυνηγετική μαρτυρία του 1915 για τον τόπο και την περιοχή
(αρχείο Σάκη Κουρουζίδη)
του Αντώνη Κάλφα
«Τέσσερις μήνες που μείναμε στη Κατερίνη, καταλάβαμε τι θα πη θησαυρός από κυνήγι. Δεν το ξαναείδαμε τέτοιο ραβαΐσι από τότε, εκτός στη Μικρά Ασία το 920-922 – θα γράψω κάποτε και γι’ αυτό- πούδαμε και’ κει κυνηγετικό πλούτο, όχι όμως σε τόση ποικιλία και αριθμό, όσο στα δάση της Κατερίνης».
