Στην ίδρυσή του (1828) το Ελληνικό κράτος, περιορίζεται στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και τις Κυκλάδες (47.000 Κm2, 753 χιλ κάτοικοι, 15,9 κατ/ Κm2), ενώ μια εικοσιπενταετία αργότερα (1864), με την ενσωμάτωση των Ιονίων Νήσων ο πληθυσμός της χώρας μας θα ανέλθει σε 1,365 εκ. (27,19 κατ/Κm2). Με την ενσωμάτωση της Άρτας και της Θεσσαλίας (1881), ο πληθυσμός αυξάνεται ακόμη περισσότερο, ξεπερνώντας για πρώτη φορά τα 2 εκατομμύρια.
Η βιβλιοθήκη του Σάκη Κουρουζίδη ανέσυρε από τη λήθη πολλά από τα κείμενα που εμφανίζουν την ονοματολογία της γειτονικής χώρας αλλά, παράλληλα, αναδεικνύει και τη δική μας αντιμετώπιση του λεγόμενου «μακεδονικού ζητήματος».
Η πρόσφατη προσχεδιασμένη ρατσιστική, εθνικιστική επίθεση ακροδεξιών εναντίον του Γιάννη Μπουτάρη καθώς και η υποστήριξη της επίθεσης από κάποιους («αυτή είναι η μοίρα των προδοτών» έγραψε ο νεοδημοκράτης δήμαρχος του Άργους Απ. Καμπόσος, «διαφωνούμε με την επίθεση αλλά τα ήθελε ο πισινός του» διαβάζω στην ιστοσελίδα iskra σε άρθρο του Κ. Κυριακόπουλου) ήταν το θέμα των ημερών. Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης από την άλλη δίνει τη δική του εξήγηση: «Ήταν και επίθεση εναντίον του ίδιου του θεσμού του δημάρχου.
Το πρώτο μεγάλο κύμα προσφύγων ήρθε στην Ελλάδα αμέσως μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, τα έτη 1913 και 1914. Από τους πρόσφυγες αυτούς, τους διωγμένους Έλληνες από τη Βουλγαρία και από το Σεμιτλί, Αράπ Χατζί και Βαβά Εσκίρ της Θράκης, 5.000 περίπου εγκαταστάθηκαν στην Πιερία, μέσα στην Κατερίνη και στα χωριά Παλαιό και Νέο Ελευθεροχώρι, στο Μακρύγιαλο και στην Πάλιανη, τη σημερινή Σφενδάμη, όπου νωρίτερα οι Τούρκοι είχαν εγκαταστήσει Βόσνιους πρόσφυγες, τους οποίους στη συνέχεια μετακίνησαν προς την Τουρκία.
Διαβάστε περισσότερα: Πρόσφυγες και μεταναστευτικά ρεύματα στην Κατερίνη και την Πιερία κατά τον εικοστό αιώνα
Κοινός τόπος σε όλη την εικαστική δουλειά του Άγγελου Ραζή είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος απεικόνισης του γύρω κόσμου: ξεκινώντας από τα εξωτερικά ερεθίσματα και τις αναπαραστάσεις του πέριξ κόσμου (ένα τοπίο, η φύση, καφενεία, πλοιάρια στο λιμάνι) ο καλλιτέχνης ενσωματώνει γόνιμα σε αυτά τα ερεθίσματα πτυχές της εσωτερικότητας του σύγχρονου αστικού τρόπου ζωής (μισοστρωμένα κρεβάτια, παιδικά αθύρματα, μπάλες, κοχύλια).
Διαβάστε περισσότερα: Εννέα πίνακες ποιητικού ρεαλισμού τού Άγγελου Ραζή στην αίθουσα τέχνης «Χρύσα»
μελετάμε την προσφυγική ιστορία στα ΓΑΚ Πιερίας και το ολοκαύτωμα στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Η περίπτωση ενός προγράμματος στο 5ο Γενικό Λύκειο Κατερίνης σε συνεργασία με τα ΓΑΚ Πιερίας
του Αντώνη Κάλφα
Ο καλός ιστορικός Πολυμέρης Βόγλης θα γράψει πρόσφατα κάτι που αποτελεί κοινό τόπο σε όσους και όσες ασχολούνται με την εκπαίδευση: «Οι διαπιστώσεις για το μάθημα της Ιστορίας στα σχολεία είναι γνωστές και επαναλαμβάνονται εδώ και χρόνια: «οι μαθητές δεν γνωρίζουν Ιστορία», «βαριούνται το μάθημα», «πρέπει να σταματήσει η αποστήθιση». Αυτές οι διαπιστώσεις είναι πλέον τόσο κοινότοπες που δεν εντυπωσιάζουν κανέναν που ασχολείται με την εκπαίδευση».
Διαβάστε περισσότερα: Ανοίγοντας το σχολείο στην κοινωνία
Με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας οι συνταγματάρχες εκδιώκουν από τους Δήμους και τις κοινότητες τους αιρετούς δημάρχους και τα αιρετά δημοτικά συμβούλια. Στον Δήμο Κατερίνης διορίζουν τον Δημήτριο Τσαλίδη που μένει στη θέση του μέχρι την πτώση της δικτατορίας.
Διαβάστε περισσότερα: Η Κατερίνη κατά την περίοδο της δικτατορίας (1967-1974)
Ο καπνός γίνεται μετά το 1950 σχεδόν μονοκαλλιέργεια στην Πιερία και οι μεγάλες ποσότητές του έφθασαν να αποτελούν το 1/10 της πανελλήνιας παραγωγής. Σε πανελλήνια κλίμακα ο καπνός συμμετέχει με 4,6% στο γεωργικό εισόδημα, ενώ στην Πιερία με το 52%.
στο βιβλίο του Νίκου Βαρμάζη «Πρόσωπα και θέματα της Κατερίνης και της Πιερίας από τα μέσα του 18ου ως τα μέσα του 20ού αιώνα»
του Αντώνη Κάλφα
Η όραση είναι μια εξαιρετικά απαιτητική τέχνη. Και αυτό επιβεβαιώνεται κάθε φορά που ανακαλύπτω καινούριες πλευρές του φωτογραφικού έργου του μείζονος Σάββα Τσιλιγγιρίδη. Η γοητευτική, καλά δομημένη φωτογραφία έχει την χρονολογία γεννήσεώς μου (1957)· ο Σάββας, ο δαιμόνιος φωτογράφος, είναι 33 ετών και ο εμφύλιος έχει τελειώσει μόλις οκτώ χρόνια πριν. Η Κατερίνη ξεκινά δειλά τον σύγχρονο πολιτισμικό βίο της· τη χρονιά αυτή ιδρύεται η Μορφωτική Ένωση Καταφυγιωτών ενώ παρουσιάζεται, στις 2 Ιουνίου του 1957, από το τμήμα της χορωδίας της Εστίας Πιερίδων Μουσών η όπερα «Μάρκος Μπότσαρης», στην αίθουσα «Ευκαρπίδη» της Κατερίνης, υπό τη διεύθυνση του Μίμη Παπαδημητρίου και τη σύμπραξη της Κρατικής Ορχήστρας Βορείου Ελλάδος. Ο λόγιος πόντιος πρόσφυγας Σάββας Κανταρτζής, εκδίδει τη μελέτη του «Αρχαίες Θρησκείες και Χριστιανισμός» και έναν χρόνο μετά την εφημερίδα Νέα Εποχή, τετρασέλιδη δεκαπενθήμερη εφημερίδα «πολιτικής, κοινωνικής και εθνικής πρωτοπορίας». Στην πόλη συστήνεται επίσης Φροντιστήριον Εκκλησιαστικής Μουσικής από την μητρόπολη Κίτρους με σκοπό «τον καταρτισμό προσώπων προοριζομένων να καταλάβωσι θέσεις ιεροψαλτών».
Διαβάστε περισσότερα: Εξ όνυχος τον λέοντα: σπάνιες αποτυπώσεις της Κατερίνης από το αρχείο ΣάΤΣΙ
Παρουσιάζεται την Παρασκευή το πολύτιμο βιβλίο—συμβολή στην πιερική ιστορία— του άοκνου μελετητή και δασκάλου Νίκου Βαρμάζη
του Αντώνη Κάλφα
Εκατό χρόνια από την έκδοση του πολύτιμου βιβλίου του Παρθενίου Βαρδάκα «Περιγραφή κυρίως εννέα ετών τουρκοκρατίας της περιφερείας Επισκοπής Κίτρους από του 1903-1912» (τυπώθηκε στην Αθήνα το 1918) η Εστία Πιερίδων Μουσών Κατερίνης και οι εκδόσεις Κυριακίδη με την συνεργασία του ΟΠΠΑΠ Δήμου Κατερίνης θα παρουσιάσουν την Παρασκευή, 30 Μαρτίου 2018 σε ενδεδειγμένο χώρο (Αστική Σχολή Κατερίνης) το εκλεκτό βιβλίο του Νίκου Δ. Βαρμάζη που φέρει τον τίτλο «Πρόσωπα και θέματα της Κατερίνης και της Πιερίας από τα μέσα του 18ου ως τα μέσα του 20ού αιώνα».
