Τι θα ακούσουμε στο φετινό Γ΄ Συμπόσιο Λογοτεχνίας
του Αντώνη Κάλφα
Η λογοτεχνία γράφεται, διαβάζεται, αγαπιέται ή όχι, προκαλεί ενίοτε, το σίγουρο είναι πως οι αναγνώστες—εμείς δηλαδή—δεν πλήττουμε. Καρπός πολύπλευρων αναζητήσεων η χαρά των κειμένων μετατρέπεται σε ουσιαστικό ζωντανό διάλογο όταν κείμενα, συγγραφείς και αναγνώστες συναντηθούν και κάτω από τις κατάλληλες θεσμικές υποδομές. Έτσι λοιπόν, κατά μία εξαίρετη τύχη, το φετινό συμπόσιο λογοτεχνίας που οργανώνεται στην Κοζάνη από το δραστήριο πνευματικό περιοδικό «Παρέμβαση» του άοκνου Βασίλη Καραγιάννη, θα πραγματοποιηθεί στον αρχιτεκτονικά πανέμορφο χώρο της καινούργιας Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
Οι φανατικοί αναγνώστες της καλής ποίησης έχουν τώρα έναν λόγο να χαίρονται: επανακυκλοφορούν τα σπουδαιότερα έργα του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού μαζί με πολλά ανέκδοτα και αθησαύριστα κείμενα του ποιητή. Παραθέτω την πρόσκληση μαζί με κάποια στοιχεία από το δελτίο τύπου και ένα συνοπτικό βιογραφικό του Μιχάλη Κατσαρού. Επιφυλασσόμεθα στο κοντινό μέλλον και για μια παρουσίαση στη μικρή μας πόλη!
Η παλαιότερη χαλκογραφία που διαθέτουμε για την Κατερίνη είναι—σύμφωνα με τον ιστορικό τέχνης Νίκο Γραίκο που την ανέσυρε από την λήθη—εκείνη του 1808. Πρόκειται για λεπτομέρεια ενός μεγαλύτερου σχεδίου που περιλαμβάνει σκηνές από τον βίο του Αγίου Διονυσίου και κατασκευάστηκε στην Κωνσταντινούπολη από τους ελασσονίτες Παρθένιο και Γεράσιμο όπως δηλώνει και η σχετική περιγραφή: ΕΧΑΛΚΟΧΑΡΑΧΘΗ ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΩΗ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ ΜΗΝΙ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΚΑΙ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΩΝ ΕΞ ΕΛΑΣΣΩΝΟΣ. Χαλκοχαράχθηκε (δηλαδή κατασκευάστηκε αυτή η χαλκογραφία) στην Κωνσταντινούπολη το σωτήριο έτος 1808 από τα χέρια του Παρθενίου και του Γερασίμου, που κατάγονταν από την Ελασσόνα.
Η κεντρική πλατεία της Κατερίνης στα 1958 από το ΑΡΧΕΙΟ ΣΑΤΣΙ του Σπύρου Σ. Τσιλιγκιρίδη. Πρωτοδημοσιεύθηκε στο δίγλωσσο (ελληνικά-γερμανικά) βιβλίο του Αντώνη Κάλφα «Χρόνια της ομίχλης», εκδόσεις Romiosini, Κολωνία 2006)
Τα τελευταία χρόνια, για όσους από εμάς διδάσκουν γλώσσα και γλωσσικούς τρόπους του εκφράζεσθαι, παρατηρούμε μια προσπάθεια εκ μέρους θεσμών της πολιτείας (γενική γραμματεία ισότητας, ειδικούς σε θέματα φύλου και διακρίσεων, οργανώσεις δημοσιογράφων) η οποία έχει δώσει αγλαούς καρπούς: έτσι σήμερα δεν λέμε-ούτε γράφουμε- ζωντοχήρα αλλά διαζευγμένη, μιλάμε και γράφουμε για ΑΜΕΑ και όχι για σακάτηδες κλπ.
Η πλατεία Ελευθερίας της Κατερίνης με δεσπόζον το μέγαρο Παπαγεωργίου κατά τη δεκαετία του 1970 φωτογραφημένη από τον Σάββα Τσιλιγγιρίδη (αρχείο Σπ. Σ. Τσιλιγκιρίδη)
