για την απώλεια της Μαρίας Σκλιοπίδου
του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ
Υπήρξε για δεκαετίες φίλη πιστή, ακούραστη εργάτρια του εικαστικού πολιτισμού στη μικρομεσαία Κατερίνη, σταθερή σύμμαχος σε εκδηλώσεις πολιτισμού, συνομιλήτρια με κέφι και απεριόριστη αγάπη για την τέχνη και τους καλλιτέχνες, άριστη οργανώτρια εκθέσεων υψηλής αισθητικής. Οργάνωσε (με τη βοήθεια και του Κώστα Σκλιοπίδη) και σύστησε στο φιλότεχνο κοινό της πόλης δεκάδες ζωγράφους από το μέγα Πανελλήνιον, ανθρώπους που την αγάπησαν και της εμπιστεύτηκαν τα έργα τους και με τους οποίους καλλιέργησε μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και άδολης συνεργασίας.
Είναι παρήγορο για την πνευματική ιστορία της πόλης ότι καλλιτεχνικές αίθουσες τέχνης όπως αυτή της Μαρίας Σκλιοπίδου επί τριάντα χρόνια προσέφεραν στο φιλότεχνο κοινό πίνακες και καλλιτέχνες, δηλαδή παιδεία, πανελλήνιου βεληνεκούς μέσα σε συνθήκες ποιότητας (χώρος, προσωπικό, φροντίδα για την παραμικρή λεπτομέρεια)—παρά τις τεράστιες δυσκολίες και τον κόπο που αυτό συνεπάγεται.
Για την ιστορία αξίζει να αναφερθούν κάποια ονόματα που φιλοξενήθηκαν στην αίθουσα: της Ηώς Αγγελή, του Αντώνη Απέργη, του Πέτρου Ζουμπουλάκη, της Σοφίας Καλογεροπούλου, του Χρίστου Καρά, του Γιάννη Κούτρικα, της Κυριακής, του Θανάση Μακρή, της Φωτεινής Χαμιδιελή, του Γιώργου Μήλιου, του Δημήτρη Μυταρά, της Μαρίας Παπαφίλη, του Αριστείδη Πατσόγλου, του Σωτήρη Σόρογκα, της Μαρίας Φωτέα, του Παύλου Σάμιου, του Αλέξη Βερούκα, του Νίκου Στεφάνου, του Παναγιώτη Γράβαλου, της Ρουμπίνας Σαρελάκου, του Γιάννη Μιγάδη, της Φωτεινής Στεφανίδη, του Νίκου Μιχαλιτσιάνου, του Βασίλη Καρακατσάνη, του Σταμάτη Σκλήρη, του Νίκου Γραίκου, της Νίκης Ελευθεριάδη, του Ευθύμη Καλεβρά, του Κώστα Δικέφαλου, του Κυριάκου Ρόκου αλλά και των Στρατάκη, Σακαγιάν, Ραζή, Χάρου, Κληρονόμου, Αντωναρόπουλου και πολλών άλλων.
Ήμουν για πολλά χρόνια όχι μόνο φίλος αλλά και σταθερός συνεργάτης της Μαρίας Σκλιοπίδου σε ότι αφορά την διάχυση του ζωγραφικού έργου στο κοινό της πόλης. Μού έδωσε την ευκαιρία να συνομιλήσω με δεκάδες καλλιτέχνες, να γνωρίσω σπουδαίους ανθρώπους, να μιλήσω για την τέχνη και τον ρόλο της (ερμηνεία, πρόθεση, τεχνική). Επέμενε στη γνωριμία του σπουδαίου ζωγραφικού έργου με το κοινό, μιλούσε και πρότεινε με απέραντη αγάπη έργα και σχολές ζωγραφικές—πολλές φορές με πείσμα και φανατισμό.
Θα μας λείψει η θρακιώτικη αγάπη της για τον κόσμο, τα χρώματα και τα εργαστήρια των ζωγράφων, η θετική της δύναμη η οποία αντιμετώπιζε με αισιοδοξία και τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής. Θα λείψει η μορφή, η φιλόξενη δωρεά και το γέλιο της στους μόνιμους φίλους και θαμώνες της αίθουσας—στην Στέλλα, την Μπέττυ, τη Ζαχαρένια, την Ματίνα, την Ιωάννα, την Μαίρη, τον Νίκο, τον Κώστα. Θα μας λείψει η σπάνια τέχνη της ανθρώπινης προσφοράς που καλλιέργησε σαν ένα ξεχωριστό έργο τέχνης και που ο παράλογος και αιφνίδιος θάνατός της μας στέρησε.
