του Αντώνη Κάλφα
Ο εμβληματικός «Ορφέας», το τρίμετρο έργο από σίδερο, που δεσπόζει στο ανοιχτό θέατρο του δημοτικού πάρκου, είναι ίσως το καλύτερο γλυπτό που κοσμεί τη δημόσια μνημειακή αρχιτεκτονική της πόλης μας και κατασκευάστηκε από τον ηπειρώτη καθηγητή της Καλών Τεχνών και γλύπτη Θόδωρο Παπαγιάννη.
Οι αντιδράσεις των κύκλων του σύγχρονου σκοταδισμού
του Αντώνη Κάλφα
Εδώ και καιρό η ελληνική κοινωνία ταλανίζεται από την αντίθεση της εκκλησίας απέναντι σε μερικές ρυθμίσεις που αφορούν το ίδιο το σχολείο (πώς δηλαδή θα διδάσκεται ένα μάθημα), ρυθμίσεις οι οποίες έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και πολύ καιρό. Αντ΄ αυτού έχουμε τη μόνιμη αντίδραση της εκκλησίας (δεν μπορεί να καταλάβει πως η εκπαιδευτική ζωή, οι διατάξεις και οι ποικίλοι κανονισμοί αφορούν το ίδιο το κράτος) αλλά και των απανταχού συντηρητικών οι οποίοι είδαν στην παρούσα διένεξη πεδίον δόξης (μικροκομματικής) λαμπρόν.
ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ
Περί τα πενήντα άτομα συγκεντρώθηκαν στις αρχές Σεπτεμβρίου στο μνημόσυνο του Γιάννη Χαλκίδη, του νεαρού μαχητικού στελέχους της αριστεράς από τη Σφενδάμη, που δολοφονήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1967. Στον τόπο της θυσίας του- Κωνσταντινουπόλεως 164α- «οδός Γιάννη Χαλκίδη» (εδώ και δύο χρόνια), σύντροφοί του, μέλη του ΣΦΕΑ και απλοί πολίτες θυμήθηκαν τη δράση του Χαλκίδη και άφησαν λίγα λουλούδια πάνω στην πλάκα που θυμίζει το σημείο όπου το παλικάρι από τους Αμπελόκηπους άφησε την τελευταία του πνοή (το ρεπορτάζ από την Εφημερίδα των Συντακτών).
την πνευματική επιθεώρηση της Κοζάνης που τιμά τα μακεδονικά γράμματα (τεύχος 180-181, Απρίλιος- Αύγουστος)
ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ
Η Παρέμβαση ξεκίνησε πριν από 32 χρόνια σαν όχημα πολιτικής και πολιτισμικής ευρύτερα παρέμβασης στα κοζανίτικα συμφραζόμενα, λίγα χρόνια μετά την μεταπολίτευση. Εξετάζοντας μετά ένα τρίτο περίπου του αιώνα τη διαδρομή της Παρέμβασης δεν μπορεί κανείς παρά να μείνει χάσκων από αυτό το μικρό θαύμα που συντελέστηκε από το πείσμα και το πάθος μιας ομάδας ανθρώπων οι οποίοι στοιχήθηκαν στην υπόθεση της υπεράσπισης του καλού γούστου (αισθητικού και πολιτικού).
Όταν οι πολιτιστικές υποδομές δημιουργούν πολιτισμό
ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ
Παρακολουθώντας στον τύπο τις σχετικές αντεγκλήσεις στο δημοτικό συμβούλιο γύρω από την τύχη του σισσύφειου μεγάρου θεάτρου και πολιτισμού (ενός θεάτρου που ανυπερθέτως έχει ανάγκη η Κατερίνη) δεν μπορεί κανείς να μη μειδιά: αιφνιδίως οι κύριοι Λεμονόπουλος και Παπαδημητρίου (τα ονόματα δείγματος χάριν) ουδεμίαν σχέσιν εχόντων με τις πολιτικές πολιτισμού στον τόπο μας, υπερασπίζονται τη δημιουργία χώρων πολιτισμού!
ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ
Τα γεγονότα του Ωραιοκάστρου μας θέτουν προ των ευθυνών μας: Υπενθυμίζεται πως πρόσφατα οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων τριών Δημοτικών Σχολείων της περιοχής απείλησαν με καταλήψεις στην περίπτωση που καθίσουν προσφυγόπουλα, στα θρανία που κάθονται τα παιδιά τους, ενώ πριν από μία εβδομάδα ο δήμαρχος Αστέριος Γαβότσης συγκάλεσε έκτακτο δημοτικό συμβούλιο που αποφάσισε κατά πλειοψηφία ότι «δεν μπορεί να δεχθεί τη χρήση σχολικών μονάδων για τη διδασκαλία αυτών των παιδιών»! Πρόκειται για κατάπτυστες ανακοινώσεις και πρακτικές (δεν είναι τυχαίο πως ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση τηρεί σιγή, η Χρυσή Αυγή υποστηρίζει τις ρατσιστικές αυτές αποφάσεις). Το θέμα βέβαια είναι ευρύτερο, πιο σύνθετο.
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου
Τρίτη 21 Ιανουαρίου
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου
