Του Κωνσταντίνου Χατζηϊωαννίδη 

Η Ιστορία διδάσκει. Για να κατανοήσουμε, να ερμηνεύσουμε και να «κτίσουμε» το παρών, οφείλουμε να γνωρίζουμε Ιστορία. Για να οραματιστούμε και να σχεδιάσουμε το μέλλον οφείλουμε να γνωρίζουμε Ιστορία. Φράσεις που το περιεχόμενό τους επιβεβαιώνεται συνεχώς. Η προσέγγιση, η μελέτη, η ερμηνεία και η κατανόηση μεγάλων, σημαντικών, κομβικών ιστορικών περιόδων και γεγονότων προϋποθέτει να αναδειχθεί από τους ιστορικούς η «Μεγάλη Εικόνα», το «κυρίαρχο στοιχείο» τους. Το ίδιο ισχύει και για όλους εμάς τους μη ιστορικούς, που καταφεύγουμε στην μελέτη των έργων των ιστορικών. Η μεθοδολογία του Ιστορικού και Διαλεκτικού Υλισμού είναι το αποτελεσματικότερο «εργαλείο» σε αυτή τη διαδικασία.

Αν κάποιος νόμιζε ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ τα έχουμε δει όλα, μάλλον έσφαλε. Και τούτο διότι ο πρόσφατος διορισμός από το Υπουργικό Συμβούλιο νέας Προέδρου και νέας Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου και δη ελάχιστα πριν τις προαναγγελθείσες, με δηλώσεις του Πρωθυπουργού, εθνικές εκλογές της 7^ης Ιουλίου, επαληθεύει (ίσως για τελευταία φορά, πριν την επερχόμενη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού) την καθολική ασυμβατότητα της συμπεριφοράς της νυν Κυβέρνησης με τις θεμελιώδεις αρχές του πολιτεύματος μας.

Του Χρήστου Γκουγκουρέλα

Οι Εκλογές της 26^ης Μαΐου 2019 για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι ίσως οι πιο κρίσιμες και καθοριστικές σ’ όλη την Ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η οικονομική κρίση που ταλάνισε χώρες κυρίως του ευρωπαϊκού Νότου, το Brexit που αποφασίστηκε από τους Βρετανούς το 2016, τα μεταναστευτικά κύματα που κατέκλυσαν την Ήπειρο τα τελευταία χρόνια και η επί το δριμύτερο ανάκαμψη του ευρωσκεπτικισμού και των εθνικιστικών εξάρσεων, όχι απλά κλόνισαν σθεναρά τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) αλλά έθεσαν υπό αμφισβήτηση αυτήν καθ’ εαυτήν την ‘‘ευρωπαϊκή ιδέα’’.

Του Χρήστου Γκουγκουρέλα

Ο ανακαλυφθείς τα τελευταία χρόνια ενεργειακός πλούτος της Ανατολικής Μεσογείου έχει ήδη διαμορφώσει μια ιδιάζουσα δυναμική στις διεθνείς σχέσεις των κρατών της Λεκάνης της Λεβαντίνης (Levantine Basin) και αποτελεί την αιτία για τη χάραξη από τα κράτη αυτά τολμηρών στρατηγικών και τακτικών ελιγμών στην όλη περιοχή. Πιο πολύ απ’ όλους όμως η Τουρκία, θεωρώντας εαυτόν ως υπερέχουσα περιφερειακή δύναμη, αναπτύσσει ένα πλάνο διπλωματικής και στρατιωτικής κινητικότητας, που επιφέρει όξυνση της έντασης σε τούτη τη ‘‘γεωγραφική γειτονιά’’ του Πλανήτη.

του Στέργιου Καστόρη

βουλευτή Πιερίας του ΣΥΡΙΖΑ

Κείμενο-φώτο-σκίτσο: Βασίλης Μαμούρης

Αν είναι κάτι που διεκδικούν με αξιώσεις τα Πιέρια, εκτός από τις Μούσες, είναι ο χαρακτηρισμός  του πιο ομαλού-ψηλού βουνού της χώρας. Με ατελείωτα δάση, πολλά νερά και απίστευτη θέα στον Όλυμπο. Τα Ανατολικά Πιέρια ειδικότερα, δίπλα στον άξονα Θεσσαλονίκης - Αθηνών και με ένα πυκνό δίκτυο δασικών δρόμων σε ένα ομαλό ανάγλυφο, δίνουν την δυνατότητα στον επισκέπτη, να βρεθεί εύκολα στον όμορφο κόσμο του βουνού. Με αυτοκίνητο, με ποδήλατο ή και με τα πόδια, εδώ θα αναζητήσουμε, και θα βρούμε, την γαλήνη που προσφέρει η πραγματική επαφή με το βουνό. Εδώ, στα Πιέρια, «απέναντι από τους Θεούς μαζί με τις Μούσες»… Εδώ  στα «ξεχασμένα» Πιέρια…

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

23 Απριλίου παγκόσμια ημέρα του βιβλίου. Το βιβλίο που θεωρήθηκε από πολλούς είδος πολυτελείας τα χρόνια της κρίσης. Όπως και όλα τα δημιουργήματα του Πολιτισμού. Μα, μήπως έγιναν χειρότερα αυτά τα χρόνια χωρίς τη συντροφιά του; Μήπως αντί να γίνουμε εξωστρεφείς και να συζητούμε γι αυτό,  κλειστήκαμε στο καβούκι μας και είδαμε τόση τηλεόραση που μας έδωσε τόση  τροφή αμάσητη χωρίς σκέψη και προβληματισμό; Μήπως τα δεχτήκαμε όλα χωρίς να αναζητήσουμε τον εσώτερο εαυτό μας;  Ίσως τα χρόνια της κρίσης ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία για τη προσωπική αναζήτηση και αυτογνωσία μα δεν την εκμεταλλευτήκαμε.  

Για δυο μεγάλα οδικά έργα στην Πιερία καυχώνται περιφερειάρχης και αντιπεριφερειάρχης και αυτά …