ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Εκδήλωση για τα Ελευθέρια της Δυτικής Θράκης διοργανώνει την Kυριακή 14 Μαΐου 2023 και ώρα 11:00 π.μ. η Θρακική Εστία Κατερίνης, στην αίθουσα του Συλλόγου.
Την Κυριακή 14 Μαΐου θα πραγματοποιηθούν στην Κατερίνη οι εκδηλώσεις για την γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού.
Για την παράσταση «Κρύπτες στον παράδεισο» σε σκηνοθεσία Χάρη Αμανατίδη και ποίηση Αντώνη Κάλφα
της Ξανθίππης Καραβίδα
Το εγχείρημα της μεταφοράς της ποίησης στη θεατρική σκηνή είναι πάντα ένα στοίχημα— διαφορετικές τέχνες, άλλοι κώδικες, άλλα εργαλεία, άλλοι ρυθμοί, άλλη στόχευση. Ωστόσο, στο θέατρο απαιτείται προπάντων προσήλωση στη θεατρική συνθήκη, καθώς το διακύβευμα δεν είναι ο σεβασμός τόσο στο περιεχόμενο όσο στο πνεύμα του κειμένου. Γι’ αυτό αναμένεται πάντα με προσδοκίες η μεταφορά του ποιητικού λόγου στο σανίδι. Στην περίπτωση του θεάτρου «Πήγασος» ο εμπνευσμένος Χάρης Αμανατίδης επέλεξε τον Ποιητή της πόλης μας Αντώνη Κάλφα για να φέρει τον λόγο του— για άλλη μια φορά μετά το «Με τα διασωθέντα της πίστης κειμήλια»— στο θεατρικό κοινό, το επιφυλακτικό ενδεχομένως στην ποίηση.
Το τελευταίο μυθιστόρημα της Μάγδας Παπαδημητρίου – Σαμοθράκη «Πατρίδα ξένη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις παρουσιάστηκε στην Κατερίνη, σε μία εκδήλωση στο βιβλιοπωλείο Νέστωρ.
Τρία χρόνια, σχεδόν, είχα να δω παράσταση στον … «Πήγασο». Το ρόδι έσπασε, τελικά, εχτές, στην πρεμιέρα του έργου «Κρύπτες στον παράδεισο». Μου είχε στείλει ο Αντώνης το κείμενο και του ‘πα ότι μου άρεσε πολύ. Το ξαναδιάβασα και μου ξανάρεσε πιο πολύ. Μου άρεσε η μελωδία του και ο ρυθμός του, οι εικόνες και τα συναισθήματα που τρέχουν πάνω στις λέξεις του και εναλλάσσονται όπως η ζωή. Δεν έμεινα στα νοήματα που έτσι κι αλλιώς είναι θρυμματισμένα και δυσερμήνευτα όπως ταιριάζει σε έργο του υπερρεαλισμού. Εξάλλου ποίηση είναι, παίρνεις ότι θέλεις και το κάνεις δικό σου όπως το νιώθεις σήμερα και ίσως αύριο κάπως αλλιώς.
Μια συζήτηση του Θέμη Κωτούλα με τον Αντώνη Κάλφα
Ο Αντώνης Κάλφας (1956) εμφανίστηκε στα γράμματα το 1980 με την ποιητική συλλογή Έκταση της αισθηματικής ηλικίας η οποία και επαινέθηκε από τον Τάσο Λειβαδίτη μέσα από τις στήλες της εφημερίδας Αυγή. «Πρώτο βιβλίο του ποιητή που εγκαινιάζει μια σίγουρη πορεία. Ο Αντώνης Κάλφας, πάνω απ’ όλα ξέρει τι σημαίνει ποίηση. Ξέρει δηλαδή ότι και το πιο σημαντικό ιστορικό γεγονός δεν μπορεί να εκφραστεί ποιητικά αν δέν γίνει προσωπικό βίωμα, προσωπική αίσθηση. Έτσι κατορθώνει να δίνει σημεία της εποχής του μ' ένα λόγο ελλειπτικό, άμεσο, στον τόνο της καθημερινής ομιλίας. Τα σύμβολα μες απ’ τα οποία πετυχαίνει την αισθητική συγκίνηση είναι τα πιο άπλα πράγματα που μας περιβάλλουν.[…] Μέρες έξαρσης που χάθηκαν, μέρες διάψευσης, μέρες υποταγής, όλη η φλεγόμενη κλίμακα των σύγχρονων γεγονότων περνάει μες από στίχους άδολους, χωρίς καμιά έπαρση για τη «γνώση» που αποκτήσαμε. Γιατί μείναμε το ϊδιο ανυπεράσπιστοι και αθώοι. Και αιώνιοι αναζητητές ενός καλυτέρου αύριο, ενός αύριο με περισσότερη ειλικρίνεια και αφοσίωση» (εφ. Αυγή, 17 Απριλίου 1981).