Σήμερα, εν μέσω πανδημίας, γίνεται ξεκάθαρο ακόμα και στους πιο κακόπιστους ότι το καπιταλιστικό σύστημα αποτελείται από στενά όρια μέσα στα οποία τσακίζονται οι λαϊκές μας ανάγκες, καθώς όλα τα κοινωνικά αγαθά αποτελούν εμπόρευμα, τα πάντα υποτάσσονται στην λογική της αγοράς και του κέρδους. Έτσι, ακόμα και στην Υγεία, κριτήριο είναι το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων.
Κατά την έκτακτη συνεδρίαση του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Κατερίνης, ενόψει των τελευταίων κρίσιμων εξελίξεων, η οποία πραγματοποιήθηκε μέσω τηλεδιάσκεψης σήμερα 28 Μαρτίου 2020, ελήφθησαν, κατόπιν διαλογικής συζήτησης, οι κάτωθι αποφάσεις:
Την ώρα που άνθρωποι ξεψυχούν μόνοι και αβοήθητοι στα σπίτια τους, την ώρα που οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία ρίχνονται με αυταπάρνηση στη μάχη για να σώσουν το λαό αντιμετωπίζοντας τεράστιες ελλείψεις, η κυβέρνηση αντί να προχωρήσει άμεσα στην επίταξη των ιδιωτικών μονάδων Υγείας και στην ένταξή τους στον κρατικό μηχανισμό, δίνει νέα «δωράκια» στους κλινικάρχες, ύψους 30 εκατομμυρίων ευρώ, για υπηρεσίες που θα δώσουν «κατόπιν σχετικής συναίνεσης και αποδοχής περιστατικού από την ιδιωτική κλινική», όπως αναφέρει απόφαση του υπουργείου Υγείας (23/3/2020), βάσει του σχετικού ΦΕΚ (13/3/2020, αρ. φ. 848).
Βρήκαν την ευκαιρία εκμεταλλευόμενοι την πραγματικά κρίσιμη κατάσταση λόγω του κορονοϊού για να περάσουν από την πίσω πόρτα με το άρθρο 9 της από 20-3-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου διάταξη που δίνει το δικαίωμα σε όλες ανεξαιρέτως τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να καταργήσουν θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζόμενων.
Αίτημα των εκλεγμένων συμβούλων της Λαϊκής Συσπείρωσης στους Δήμους της Πιερίας, προς τους Δημάρχους Πιερίας κ. Ευάγγελο Γερολιόλιο, Δήμαρχο Δίου-Ολύμπου, κ. Κωνσταντίνο Κουκοδήμο, Δήμαρχο Κατερίνης, κ. Αναστάσιο Μανώλα, Δήμαρχο Πύδνας-Κολινδρού.
Του Φώντα Μπαραλιάκου*
Η σκληρότητα του νέου κορονοϊού, που έχει αλώσει την υφήλιο και τη χώρα μας, δεν έγκειται στα υψηλά, σχεδόν εφιαλτικά ποσοστά μετάδοσης και θνητότητας του. Η βαρβαρότητά του είναι ακριβώς ότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισής του είναι η απόλυτη αυτόβουλη απομόνωση, η εθελούσια καραντίνα. Δηλαδή ο COVID-19 πλήττει την επικοινωνία, τη συνάθροιση, τον συναγελασμό, θέτει εν κινδύνω τη συνάντηση του ανθρώπου με τον άνθρωπο. Όμως υπάρχουμε χωρίς το βλέμμα του άλλου;
